Kierowanie ludźmi to jedno z najtrudniejszych zadań jakie współczesne firmy stawiają dziś przed liderami. Wymaga to nie tylko dobrego wykształcenia i twardej wiedzy branżowej ale również pasji, koncentracji na tym co jest naprawdę ważne, podejmowania szybkich decyzji oraz umiejętności budowania empatycznych relacji.

Liderami można nazwać tylko tych, za którymi zespół sam chce podążać i ich naśladować. Bo liderzy to ludzie, którzy poprzez swoją postawę uruchamiają w podwładnych ich ogromny potencjał.

Budowanie autorytetu, szacunku czy pozycji lidera wymaga poznania samego siebie. Wymaga zdobycia umiejętności widzenia prawdy, tak by móc realnie ocenić swoje silne i słabe strony i na tej podstawie zbudować strategię własnego rozwoju. Tymczasem większość ludzi, którzy aspirują do zdobycia pozycji lidera nie potrafi tego dokonać, ponieważ ocenia samego siebie przez filtr własnej iluzji, tj. własnych wyobrażeń na temat tego kim jest. A błędna ocena samego siebie nieuchronnie musi prowadzić do stworzenia błędnej strategii własnego rozwoju.

Takie same zależności dotyczą rozwoju własnych pracowników. Jedynie dostrzegając ich prawdziwe cechy i potencjał lider może właściwie zmotywować podwładnych, wzbudzać ich pasję i zaangażowanie, przekonywać do osiągania rzeczy niemożliwych. Warunek jest jednak jeden. Lider musi umieć widzieć w nich to, co naprawdę jest ich potencjałem a nie to co chciałby w nich widzieć.